Ochrona dóbr osobistych w kodeksie cywilnym

Każdy człowiek od urodzenia dysponuje katalogiem dóbr osobistych. Ich naruszenie może być egzekwowane na polu prawa cywilnego, a wiec takiego, które działa na płaszczyźnie podmiot-podmiot (czyli wyłączając państwo jako stronę). Artykuł 23 Kodeksu cywilnego wymienia katalog dóbr osobistych chronionych przez polskie prawo cywilne. Wśród nich znajdują się: zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska. Warto wspomnieć, że nie jest to zamknięty katalog. Oznacza to tyle, że oprócz wymienionych w kodeksie dóbr osobistych istnieją także inne. Spotkać się z nimi można orzecznictwie sądów.

Co ciekawe, nie tylko osoby fizyczne mogą w sądzie wnieść pozew o naruszenie dóbr osobistych. Osoba prawna może także poczynić podobne kroki. Oczywistym jest jednak, że dobre osobista będą stosowane odpowiednio do jej natury. Nie będzie więc można mówić o ochronie nazwiska, lecz nazwy danej osoby prawnej. To w zasadzie spora różnica. Dobra osobiste muszą być chronione przez prawo cywilne, lecz nie są chronione tylko przez to prawo. Kodeks cywilny stanowi, że dobra te chronione są w zakresie prawa cywilnego niezależnie od pozostałych unormowań. Znaczy to, iż w polskim systemie prawnym (co jest rzeczywiście uczynione) mogą istnieć odrębne unormowania, które będą odnosić się do poszczególnych dóbr osobistych. Nie przeszkadza to jednak w złożeniu cywilnego pozwu.